در این مطلب می خوانید
ماده ی معدنی مس چیست؟
مس یک ماده معدنی است که در سراسر بدن یافت می شود. این ترکیب به بدن شما کمک می کند تا گلبول های قرمز خون را بسازد و سلول های عصبی و سیستم ایمنی شما را سالم نگه می دارد. همچنین مس به تشکیل پروتئین کلاژن که بخش کلیدی استخوان ها و بافت همبند کمک می کند. مس همچنین ممکن است به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل کند و رادیکال های آزاد را که می تواند به سلول ها و DNA آسیب برساند را کاهش می دهد. مس به جذب آهن در بدن کمک می کند. همچنین بدن شما برای تولید انرژی به مس نیاز دارد.
اما نکته ی مهمی که باید بدانید این است که بدن به مقدار زیادی مس نیاز ندارد. بسیاری از مردم در رژیم غذایی خود مس کافی دریافت نمی کنند، اما به ندرت اتفاق می افتد که واقعاً دچار کمبود مس باشند.
علائم کمبود احتمالی مس عبارتند از:
- کم خونی
- دمای پایین بدن
- شکستگی استخوان
- پوکی استخوان
- کاهش تعداد گلبول های سفید خون
- ضربان قلب نامنظم
- از دست دادن رنگدانه پوست و مو
- مشکلات تیروئید
افرادی که مقادیر زیادی روی (زینک)، آهن یا ویتامین C مصرف می کنند ممکن است به مس بیشتری نیاز داشته باشند، اما قبل از مصرف مکمل های مس باید از مشورت پزشک یا داروساز خود استفاده کنید.مقدار بیش از حد مس می تواند سبب مسمومیت شود و خطرناک باشد.
غذاهای حاوی مقدار مناسب ماده ی معدنی مس عبارتند از :
- صدف
- جگر
- نان و غلات سبوس دار
- صدف
- سبزیجات با برگ سبز تیره
- حبوبات خشک
- آجیل
- شکلات.
فواید استفاده از ماده ی معدنی مس :
کم خونی
مصرف مکمل های مس ممکن است به افرادی که به دلیل کمبود مس دچار کم خونی هستند کمک کند. مس همراه با آهن ، برای تشکیل گلبول های قرمز خون لازم است
آرتروز
مطالعات حیوانی نشان می دهد که مصرف خوراکی مس ممکن است است به پیشگیری و کند کردن روند آرتریت کمک کند، اما هنوز شواهد بالینی در مورد انسان وجود درباره ی این استفاده وجود ندارد. نکته ی مهم این است که گاها دستبندهای مسی برای افراد مبتلا به استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید به عنوان راهی برای تسکین علائم در بازار فروخته میشوند، درحالی که هیچ مدرکی دال بر اثربخشی آنها وجود ندارد.
شواهدی جزئی وجود دارد مبنی بر اینکه مصرف مس همراه با روی، منگنز و کلسیم ممکن است به کاهش سرعت تحلیل استخوان در زنان یائسه کمک کند.
منابع غذایی ماده ی معدنی مس
مس در لیست غذایی زیر یافت می شود و در صورت مصرف روزانه ، میتواند نیاز شما به این ماده ی معدنی را برطرف نماید:
- غذاهای دریایی مانند صدف، ماهی مرکب، خرچنگ
- گوشت های قرمز مانند جگر گاو، کلیه ها و قلب
- آجیل ها مانند بادام هندی، فیبر، آجیل ماکادمیا، گردو، بادام و پسته
- حبوبات، مانند سویا، عدس، لوبیا دریایی و بادام زمینی
- شکلات ها
- غلات غنی شده مانند پرک سبوس، گندم خرد شده و سبوس کشمش
- میوه ها و سبزیجات، مانند میوه های خشک، قارچ، گوجه فرنگی، سیب زمینی، سیب زمینی شیرین، موز، انگور، و آووکادو
- فلفل سیاه
مکمل های حاوی مس
مولتی ویتامین هایی که شامل مواد معدنی هستند معمولا حاوی مس نیز هستند. مس همچنین به عنوان یک مکمل خوراکی جداگانه و در کنار زینک نیز موجود است و می تواند به عنوان پماد موضعی و در محلول های موضعی نیز یافت شود.
به چه مقداری از ماده ی معدنی مس در روز نیاز داریم ؟
بهترین راه برای دریافت مس کافی از طریق رژیم غذایی است. همچنین برای بهترین استفاده از مس توسط بدن باید تعادل روی و منگنز را در رژیم غذایی خود رعایت کنید. لیست زیر میزان توصیه شده مصرف روزانه مس برای کودکان و بزرگسالان را توسط سازمان غذا و تغذیه ی موسسه پزشکی آمریکا، ارائه می کند.
اطفال
برای نوزادان از بدو تولد تا 6 ماهگی: 200 میکروگرم در روز
برای نوزادان 7 تا 12 ماه: 220 میکروگرم در روز
برای کودکان 1 تا 3 سال: 340 میکروگرم در روز
برای کودکان 4 تا 8 سال: 440 میکروگرم در روز
برای کودکان 9 تا 13 سال: 700 میکروگرم در روز
برای کودکان 14 تا 18 سال: 890 میکروگرم در روز
کودکان باید مس را از غذاها دریافت کنند. به کودکان مکمل های مس ندهید.
بالغ
برای بزرگسالان 19 سال و بالاتر: 900 میکروگرم در روز
برای زنان باردار: 1000 میکروگرم در روز
برای زنان شیرده: 1300 میکروگرم در روز
اگر از مکمل مس مصرف می کنید،به یاد داشته باشید که باید از مکمل روی نیز استفاده کنید (8 تا 15 میلی گرم روی به ازای هر 1 میلی گرم مس)، زیرا عدم تعادل این دو ماده معدنی می تواند باعث مشکلات سلامتی دیگری شود.
موارد احتیاط مصرف ماده ی معدنی مس
به دلیل پتانسیل عوارض جانبی و تداخل با داروها، باید مکمل های غذایی را فقط تحت نظارت پزشک یا داروساز آگاه مصرف کنید.
مصرف بیش از حد مس می تواند باعث تهوع، استفراغ، درد معده، سردرد، سرگیجه، ضعف، اسهال و طعم فلزی در دهان شود. مسمومیت با مس نادر است اما می تواند باعث مشکلات قلبی، یرقان، کما و حتی مرگ شود. اگر در حال حاضر دچار اسهال هستید از مکمل های مس استفاده نکنید.
کودکان و افراد مبتلا به بیماری ویلسون (بیماری ای که باعث تجمع مس در مغز، کبد، کلیه ها و چشم می شود) و افراد مبتلا به بیماری های ژنتیکی از جمله مسمومیت ایدیوپاتیک مس و افراد مبتلا به سیروز کودکی، نباید مکمل های مس مصرف کنند.
تداخلات دارویی مصرف ماده ی معدنی مس
اگر هر یک از داروهای زیر استفاده میکنید، نباید بدون مشورت با پزشک خود از مکمل های مس استفاده کنید.
- قرص های ضد بارداری و استروژن ها: داروهای ضد بارداری و جایگزینی استروژن برای زنان یائسه می توانند سطح مس خون را افزایش دهند.
- داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs): این مسکن‌ها شامل آسپرین، ایبوپروفن (ادویل) و ناپروکسن هستند. مس به NSAID ها متصل می شود و ممکن است فعالیت ضد التهابی آنها را افزایش دهد.
- پنی‌سیلامین: پنی‌سیلامین، دارویی است که برای درمان بیماری ویلسون و آرتریت روماتوئید استفاده می‌شود و میتواند سطح مس را کاهش می‌دهد. مس ممکن است میزان پنی‌سیلامینی را که بدن شما جذب میکند کاهش دهد.
- آلوپورینول : مطالعات نشان می دهد که آلوپورینول که دارویی است که برای درمان نقرس استفاده می شود، ممکن است سطح مس را کاهش دهد.
- سایمتیدین : مطالعات حیوانی نشان می‌دهد که سایمتیدین، دارویی که برای درمان زخم‌ها و بیماری ریفلاکس مری معده (GERD) استفاده می‌شود، ممکن است سطح مس را در بدن افزایش دهد.
- نیفدیپین (Procardia یا Adalat): در یک مطالعه انسانی، افرادی که نیفدیپین مصرف می کردند سطوح کمتری از مس در گلبول های قرمز خون خود داشتند.
- روی (زینک): چندین مطالعه آزمایشگاهی و انسانی نشان داده‌اند که مصرف سطوح بالای مکمل‌های روی در دوره‌های زمانی طولانی ممکن است توانایی بدن در جذب مس را کاهش دهد. به نظر می رسد این موضوع در مورد خوردن غذاهایی که حاوی مس هستند صادق نیست و تنها درباره ی مکمل ها صدق میکند. از پزشک یا داروساز خود بپرسید که آیا به مکمل روی و مس نیاز دارید یا خیر.
منبع: mountsinai.org
