رنگ مو

رنگ مو حاصل انجام  واکنش­ های شیمیایی بین مولکول­ های موجود در مو و رنگدانه ­ها و همچنین پراکسید و آمونیاک می باشد.

رنگ موهای طبیعی

از قدیم مردم سراسر دنیا با استفاده از گیاهان و مواد معدنی موهایشان را رنگ می­ کردند. برخی از این مواد طبیعی حاوی رنگدانه می باشند در حالی که مواد دیگر حاوی سفید کننده ­های طبیعی مو هستند که موجب بروز واکنش ­هایی خواهند شد، که رنگ مو را تغییر خواهد داد. رنگدانه ­های طبیعی معمولا با رنگ کردن ساقه­ ی مو کار می­ کنند. برخی از رنگدانه­ های طبیعی از طریق شامپوهای مختلف روی سر می ­مانند اما این شامپوها لزوما بی­ خطرتر از ترکیبات مدرن نیستند. به دست آوردن نتایج یکسان با استفاده از رنگدانه ­های طبیعی دشوار می باشد .

رنگ موی موقت

رنگ موهای موقت یا نیمه دائمی در برخی مواقع ممکن است باعث رسوب رنگ­ های اسیدی بر روی ساقه­ مو شوند یا این که حاوی مولکول­ های رنگدانه کوچک هستند که می ­توانند با استفاده از مقدار کمی پراکسید درون ساقه­ ی مو حرکت کرده. در برخی از موارد، مجموعه ­ای از چند رنگدانه­ ی مختلف وارد مو می ­شوند تا کمپلکس بزرگتری را درون ساقه مو تشکیل دهند. شستشوی سر با شامپو در نهایت رنگ موی موقت را از بین می ­برد. و می توان گفت که عاری از آمونیاک می باشند.

رنگ موی دائمی

لایه­ ی بیرونی ساقه­ ی مو باید قبل از اینکه رنگ دائمی درون مو رسوب کند؛ باز شود. زمانی که کوتیکول باز است؛ رنگ با قسمت داخلی مو یعنی قشر، واکنش می ­دهد تا رسوب کند یا رنگ طبیعی مو را از بین ببرد. اکثر رنگ موهای دائمی از یک فرآیند دو مرحله­ ای برای رنگ کردن مو استفاده می­ کنند، در مرحله­ ی اول رنگ اصلی مو از بین رفته و سپس رنگ جدید روی مو رسوب می ­کند. اساسا همین فرآیند در روشن کردن مو نیز انجام می ­شود؛ به جز اینکه رنگ مو به ساقه ­ی مو متصل می­ گردد. هنگامی که رنگ موی دائمی همراه با پراکسید مورد استفاده قرار می­ گیرد؛ آمونیاک به عنوان یک کاتالیزور عمل کرده. از پراکسید به عنوان یک عامل باز کننده یا اکسید کننده استفاده خواهد شد. باز کننده رنگ قبلی را از بین می­ برد. پراکسید پیوندهای شیمیایی موجود در مو را شکسته و گوگرد را آزاد خواهد کرد که همین عنصر باعث بوی مشخص رنگ مو می­ شود. از آنجایی که ملانین رنگ خود را از دست می دهد، یک رنگ دائمی جدید به قشر مو متصل خواهد شد.