پسوریازیس چیست؟

پسوریازیس چیست؟

در این مقاله از سری مقالات آموزشی سلامتی سایت دکتر دانیالی می پردازیم به پسوریازیس چیست :

پسوریازیس نوعی بیماری پوستی که باعث ایجاد لکه های قرمز ، پوسته ریزی و پوسته های نقره ای رنگ می شود. این علائم به طور معمول در آرنج ، زانو ، پوست سر و کمر شما ظاهر می شوند ، اما می توانند در هر نقطه از بدن ظاهر شوند. بیشتر افراد فقط علائم کمی دارند اما در بعضی موارد ،آنها می توانند خارشی یا زخم شوند. پسوریازیس حدود 2٪ از افراد در انگلیس را مبتلا می کند. این بیماری می تواند در هر سنی شروع شود ، اما بیشتر اوقات در بزرگسالان زیر 35 سال ایجاد می شود و به طور مساوی بر مردان و زنان شیوع دارد.

شدت پسوریازیس در افراد مختلف بسیار متفاوت است. برای برخی فقط یک تحریک جزئی است ، اما برای برخی دیگر می تواند کیفیت زندگی آنها را تحت تأثیر قرار دهد و مختل کند.

پسوریازیس نوعی بیماری طولانی مدت (مزمن) است که معمولاً شامل دوره هایی می شود که هیچ علائمی حتی به صورت خفیف نیست و به دنبال آن دوره هایی وجود دارد که علائم آنها شدیدتر است.

چرا پسوریازیس اتفاق می افتد؟

افراد مبتلا به پسوریازیس تولید سلولهای پوستی بیشتری دارند. سلولهای پوستی به طور معمول هر 3 تا 4 هفته ساخته و جایگزین می شوند ، اما در پسوریازیس این روند فقط حدود 3 تا 7 روز طول می کشد. در نتیجه تجمع سلولهای پوستی همان چیزی است که لکه های مرتبط با پسوریازیس را ایجاد می کند. اگرچه این فرآیند به طور کامل درک نشده است ، اما تصور می شود که این مسئله مربوط به مشکلی در سیستم ایمنی بدن است.

سیستم ایمنی بدن شما، دفاعی در برابر بیماری و عفونت است ، اما به اشتباه در افراد مبتلا به پسوریازیس به سلول های سالم پوست حمله می کند. پسوریازیس می تواند به صورت خانوادگی ظاهر شود ، اما هنوز نقش دقیق ژنتیک در ایجاد پسوریازیس مشخص نیست.

پسوریازیس یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه سلول‌های سالم پوست را هدف قرار می‌دهد. دلیل دقیق بروز این بیماری هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما موارد زیر به عنوان عوامل موثر شناخته شده‌اند:

مشکل در سیستم ایمنی: گلبول‌های سفید (سلول‌های T) که وظیفه حمله به عوامل مهاجم مانند باکتری‌ها را دارند، به اشتباه سلول‌های پوست را مورد حمله قرار می‌دهند و باعث تسریع در تولید سلول‌های پوستی می‌شوند.

عوامل ژنتیکی: افراد دارای سابقه خانوادگی پسوریازیس احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند.

عوامل محیطی: عواملی مانند استرس، عفونت‌ها، و آسیب‌های پوستی می‌توانند بروز یا تشدید این بیماری را تحریک کنند.

علائم پسوریازیس چیست؟

بسیاری از افراد به دلیل یک واقعه خاص که به عنوان جرقه ای شناخته می شود ، علائم شان شروع یا بدتر می شود.
عوامل احتمالی پسوریازیس شامل آسیب به پوست ، عفونت گلو و استفاده از داروهای خاص است. این بیماری مسری نیست ، بنابراین نمی تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود.

به طور کلی علائم شامل:

پلاک‌های قرمز و پوسته‌پوسته: این پلاک‌ها بیشتر روی پوست سر، زانوها، آرنج‌ها، و پایین کمر ظاهر می‌شوند و اغلب با خارش و درد همراه هستند.

پوسته‌های نقره‌ای روی سطح پلاک‌ها: سلول‌های مرده پوست در این نواحی تجمع کرده و ظاهر نقره‌ای ایجاد می‌کنند.

خشکی و ترک‌خوردگی پوست: در مواردی پوست خشک می‌شود و ممکن است ترک بخورد و حتی خونریزی کند.

خارش یا سوزش: بسیاری از بیماران از خارش و سوزش شدید در نواحی آسیب‌دیده شکایت دارند.

تغییر در ناخن‌ها: پسوریازیس می‌تواند باعث ضخیم‌شدن، تغییر رنگ، و فرو رفتن ناخن‌ها شود.

پسوریازیس چیست؟ چگونه پسوریازیس تشخیص داده می شود؟

پزشک عمومی می تواند پسوریازیس را بر اساس ظاهر پوست شما تشخیص دهد.
در موارد نادر ، نمونه کوچکی از پوست به نام بیوپسی برای بررسی زیر میکروسکوپ به آزمایشگاه ارسال می شود.به وسیله این روش نوع دقیق پسوریازیس را تعیین می کند و سایر اختلالات پوستی مانند درماتیت سبوروییک ، لیکن پلان ، لیکنسپلکس و پیتریازیس رزا را تشخیص می‌دهد.

اگر پزشک در تشخیص شما مطمئن نباشد یا شرایط شما شدید باشد ، ممکن است به یک متخصص پوست در تشخیص و درمان بیماری های پوستی ارجاع داده شوید. اگر پزشک شما مشکوک به آرتریت پسوریازیس باشد ، که گاهی اوقات از عوارض پسوریازیس است ، ممکن است شما به پزشکی متخصص در آرتروز (متخصص روماتولوژی) مراجعه کنید. ممکن است برای رد سایر بیماری ها مانند آرتریت روماتوئید و انجام اشعه ایکس از مفاصل آسیب دیده آزمایش خون انجام دهید.

درمان پسوریازیس چیست؟

هیچ درمانی برای پسوریازیس وجود ندارد ، اما طیف وسیعی از درمان ها می توانند علائم و ظاهر پوستی را بهبود ببخشند.
در بیشتر موارد ، اولین درمان مورد استفاده یک درمان موضعی ویتامین D یا کورتیکواستروئیدهای موضعی است. درمان های موضعی، کرم ها و پمادهایی است که روی پوست استفاده می شود. اگر این روشها موثر نباشند ، یا شرایط شما شدیدتر باشد ، ممکن است از درمانی به نام فتوتراپی استفاده شود.

فوتوتراپی شامل قرار گرفتن پوست در معرض انواع خاصی از اشعه ماورا بنفش است. در موارد شدید که درمان های فوق بی نتیجه هستند ، ممکن است از درمان های سیستمیک استفاده شود. اینها داروهای خوراکی یا تزریقی هستند که در کل بدن کار می کنند.

برای درمان پسوریازیس روش‌های مختلفی وجود دارد که به نوع و شدت بیماری بستگی دارد:

داروهای موضعی: استفاده از کرم‌ها و پمادهایی که حاوی کورتیکواستروئیدها یا ترکیباتی مثل تازاروتن هستند، به کاهش التهاب و کنترل علائم کمک می‌کند.

درمان‌های سیستمیک: در موارد شدیدتر، داروهایی مانند متوترکسات یا داروهای بیولوژیکی استفاده می‌شود که مستقیماً سیستم ایمنی را هدف قرار می‌دهند.

تغذیه و مکمل‌ها: اسیدهای چرب امگا 3 که در ماهی‌ها و روغن ماهی یافت می‌شوند، به کاهش التهاب در بیماران پسوریازیس کمک می‌کنند.

طب سنتی: استفاده از گیاهان دارویی و چای‌های گیاهی می‌تواند به عنوان روش‌های مکمل درمانی برای کاهش علائم پسوریازیس مفید باشد.

زندگی با پسوریازیس:

اگرچه پسوریازیس برای برخی از افراد فقط یک تحریک جزئی است ، اما می تواند تأثیر قابل توجهی در کیفیت زندگی افراد آسیب دیده داشته باشد. به عنوان مثال، برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس به دلیل تأثیری که این وضعیت بر ظاهر آنها دارد ، از اعتماد به نفس پایینی برخوردار هستند. همچنین حساسیت، درد و تورم در مفاصل و بافت کاملاً معمول و متداول است و این به عنوان آرتروز پسوریازیس شناخته می شود.

اگر به بیماری پسوریازیس مبتلا هستید و در مورد سلامتی جسمی و روانی خود نگرانی دارید ، با پزشک عمومی خود صحبت کنید. آنها در صورت لزوم می توانند مشاوره و درمان بیشتری را ارائه دهند. همچنین گروه های پشتیبان برای مبتلایان به پسوریازیس وجود دارد ، مانند انجمن پسوریازیس ، که در آن می توانید با افراد دیگر مبتلا به این بیماری صحبت کنید.

زندگی با پسوریازیس می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، اما با رعایت نکات زیر می‌توان علائم را کنترل کرده و کیفیت زندگی را بهبود بخشید:

مدیریت استرس: استرس می‌تواند علائم را تشدید کند، بنابراین تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند مدیتیشن، یوگا و تنفس عمیق می‌توانند مفید باشند.

رژیم غذایی سالم: مصرف غذاهای غنی از امگا 3 (مانند ماهی) و میوه‌ها و سبزیجات تازه به کاهش التهاب کمک می‌کند.

مرطوب‌کننده‌ها: استفاده منظم از مرطوب‌کننده‌ها برای کاهش خشکی پوست و بهبود وضعیت کلی پوست ضروری است.

پزشکی و درمان: پیگیری منظم با پزشک و استفاده از داروهای موضعی یا سیستمیک طبق تجویز پزشک می‌تواند به کنترل علائم کمک کند.

آموزش و حمایت اجتماعی: شرکت در گروه‌های حمایتی یا آموزش در مورد پسوریازیس می‌تواند به افراد مبتلا کمک کند تا با بیماری بهتر کنار بیایند.

پسوریازیس ناخن چیست؟

پسوریازیس ناخن یک نوع بیماری خودایمنی است که به بافت‌های ناخن حمله می‌کند و می‌تواند به تغییرات ظاهری و ساختاری در ناخن‌ها منجر شود. این بیماری معمولاً به عنوان یکی از عوارض پسوریازیس پوستی شناخته می‌شود. علائم پسوریازیس ناخن شامل:

تغییر در ظاهر ناخن: ناخن‌ها ممکن است ضخیم، ناهموار یا دچار سوراخ‌های ریز شوند.

تغییر رنگ: ممکن است ناخن‌ها به رنگ زرد یا قهوه‌ای تغییر رنگ دهند.

کنده شدن ناخن: ناخن‌ها ممکن است از بستر خود جدا شوند.

التهاب: ممکن است در نواحی اطراف ناخن التهاب مشاهده شود.

این بیماری به دلیل فعالیت نامناسب سیستم ایمنی بدن به وجود می‌آید که باعث تولید بیش از حد سلول‌های پوست و ناخن می‌شود. تشخیص و درمان به موقع می‌تواند به کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا کمک کند.

پسوریازیس آلت تناسلی چیست؟

پسوریازیس آلت تناسلی (یا پسوریازیس تناسلی) نوعی بیماری خودایمنی است که باعث التهاب و تغییرات پوستی در ناحیه تناسلی می‌شود. این بیماری می‌تواند در هر دو جنس دیده شود و علائم آن شامل موارد زیر است:

لکه‌های قرمز و ملتهب: ایجاد لکه‌های قرمز رنگ که می‌توانند خارش‌دار یا دردناک باشند.

پوسته‌ریزی: پوست در نواحی affected می‌تواند خشک و پوسته‌پوسته شود.

تغییرات در پوست: پوست ناحیه تناسلی ممکن است دچار ترک‌ها یا زخم‌هایی شود.

این نوع پسوریازیس معمولاً در نواحی مانند آلت تناسلی، لابیا، و اطراف مقعد دیده می‌شود و نیاز به تشخیص و درمان دقیق دارد. درمان می‌تواند شامل استفاده از کرم‌های موضعی، داروهای سیستمیک، و درمان‌های نوردرمانی باشد.

پسوریازیس پوست سر چیست؟

پسوریازیس پوست سر یک بیماری خودایمنی مزمن است که موجب بروز التهاب و تحریک در پوست سر می‌شود. این بیماری باعث ظهور لکه‌های قرمز و برجسته با پوسته‌های نقره‌ای بر روی پوست سر می‌شود. علائم اصلی پسوریازیس پوست سر شامل موارد زیر است:

لکه‌های قرمز: بروز لکه‌های سرخی که ممکن است با فلس‌های سفید یا نقره‌ای پوشیده شوند.

خارش و سوزش: احساس خارش و ناراحتی در ناحیه آسیب‌دیده.

زخم‌های ضخیم: بروز زخم‌های ضخیم و پوسته‌پوسته که می‌توانند عوارضی را به همراه داشته باشند.

پسوریازیس گوش چیست؟

پسوریازیس گوش یک نوع بیماری خودایمنی است که در آن پوست گوش به دلیل التهاب و فعالیت بیش از حد سلول‌های پوستی دچار تغییراتی می‌شود. این بیماری می‌تواند در نواحی مختلف گوش، از جمله لاله گوش و کانال گوش داخلی، رخ دهد. علائم این بیماری شامل:

لکه‌های قرمز و ضخیم: این لکه‌ها معمولاً با پوسته‌های نقره‌ای یا سفید پوشیده می‌شوند و ممکن است خارش و درد ایجاد کنند.

خشکی و خارش: درگیری پوست گوش باعث خشکی و احساس خارش در ناحیه می‌شود.

کم شنوایی موقت: تجمع پوسته‌ها و جرم در کانال گوش ممکن است منجر به کاهش شنوایی موقت شود.

این نوع پسوریازیس معمولاً به نظافت و لمس ناحیه مربوط نمی‌شود و نیاز به درمان‌های خاصی دارد که می‌تواند شامل داروهای موضعی و سایر روش‌های درمانی باشد.

منبع پسوریازیس چیست : nhs.uk