داروهای موثر در درمان بیماریهای تنفسی

داروهای موثر در درمان بیماریهای تنفسی چیست؟ در این مقاله بر آنیم تا با هم با داروهای رایج و مورد استفاده در بیماری های تنفسی آشنا شویم. بدین منظور در قسمت اول مقاله در رابطه با درمان آسم و در قسمت دوم در رابطه با درمان بیماری انسداد مزمن ریه یا همان COPD صحبت می کنیم. قبل از اینکه وارد مبحث آسم و COPD شویم، ابتدا با انواع اشکال دارویی که جهت رساندن دارو به ریه استفاده می شوند صحبت می کنیم.

انواع فرم های دارویی (اشکال دارویی) جهت رساندن دارو به ریه ها

• اسپری استنشاقی با دوز اندازه گیری شده (MDI)

MDI  ها یا همان Metered-dose inhaler ها رایج ترین نوع داروهای استنشاقی هستند. بسیاری از داروهای مختلف آسم به شکل MDI عرضه می شوند.

MDI  ها از یک قوطی دارو در داخل یک محفظه پلاستیکی با یک قطعه دهانی تشکیل شده اند. فشار دادن روی قوطی یک پیشرانه را فعال می کند و یک پاف از دارو را به عنوان یک غبار آئروسل آزاد می کند.

افراد در هر سنی از جمله نوزادان می توانند از MDI ها استفاده کنند. اما MDI ها با هر بار پاف کردن، دارو را به سرعت و با قدرت آزاد می کنند و حتما نیاز است که فشار دادن محفظه اسپری با انجام عمل دم (د عمیق) همزمان باشد. از آنجایی که همزمان کردن عمل دم با آزاد کردن دارو برای کودکان سخت است، متخصصان توصیه می کنند برای بهترین اثربخشی در کودکان، از یک اسپیسر استفاده شود. اسپیسر محفظه ایست که از یک سمت به اسپری وصل شده و از سمت دیگر دارای یک قطعه ی دهانی ست.

توصیه پزشک و داروساز = درمان روماتیسم مفصلی

• پودر خشک استنشاقی (DPI)

DPI ها یا همان Dry powder inhaler ها دیسک ها یا سیلندرهایی هستند که داروی شما را به صورت پودر خشک و ریز ذخیره و آزاد می کنند. آنها برای آزاد کردن هر دوز دارو عموما باید پیچ خورده یا کلیک شوند. گاهی اوقات نیاز این داروها به صورت کپسول استنشاقی هستند که باید درون دستگاه های مخصوص قرار داده شوند.

هیچ پیشرانه ای در DPI وجود ندارد و نیازی به اسپیسر نیست. در عوض، پودر با یک نفس سریع و عمیق وارد ریه ها می شود.

• استنشاق کننده های مه نرم (Soft mist inhalers)

این اشکال دارویی با استفاده از نیروی مکانیکی، یک غبار ریز از دارو را ارائه می دهند. دستگاه های استنشاقی مه نرم دارای دو قسمت هستند؛ یک استنشاق کننده و یک کارتریج دارویی. بنابراین باید قبل از استفاده برای اولین بار آن را سرِ هم کرد. تنها یک داروی تخصصی با نام Spiriva Respimat (اسپیریوا رسپیمات) در این فرم موجود است.

نبولایزر چیست؟

MDI ها، DPI ها و Soft mist inhaler ها، به صورت قابل حمل هستند و هر جایی می توان از آن ها مستقلا استفاده کرد. آنها دارو را به سرعت تحویل می دهند اما ممکن است برای بهترین اثربخشی به همزمان بودن دم و فعال کردن دستگاه یا استفاده از اسپیسر نیاز داشته باشند.

با این حال، نبولایزرها ماشین های الکتریکی هستند که باید آنها را به برق متصل کرد و محلول داروی استنشاقی را درون دستگاه ریخت. این محلول ها محلول ها خاصی هستند که حاوی غلظت مشخصی از داروی تنفسی هستند. نبولایزر به قطعاتی مانند لوله و یک قطعه دهانی یا ماسک صورت نیاز دارند که پس از ریختن دارو درون محفظه و روشن کردن دستگاه، ماسک را روی صورت میگذارید و داروی آزاد شده را استنشاق می کنید. هیچ هماهنگی بین عمل دم و آزاد شدن دارو لازم نیست، اما ممکن است دریافت کامل دوز دارو تا 15 دقیقه طول بکشد.

اسپری استنشاقی

داروهای موثر در درمان آسم

اولین قدم در مدیریت علائم آسم، شناخت و اجتناب از محرک های آسم است. هر فرد مبتلا به آسم می داند که حملات او بیشتر با چه محرکی بروز می کند. با این حال، اجتناب تنها تا یک جایی امکان پذیر است و بنابراین افراد مبتلا به آسم برای کمک به کنترل علائم خود به یک داروی ضد آسم نیاز دارند.

انتخاب داروی مناسب به عوامل مختلفی از جمله سن، علائم، محرک ها و پاسخ به داروها بستگی دارد. پزشک شما می تواند دارویی را که برای شما بهترین است تجویز کند.

دانستن اینکه چه داروهایی در دسترس هستند می تواند به شما کمک کند تا با پزشک خود برای ایجاد برنامه درمانی خود همکاری کنید. برای آشنایی با انواع داروهای آسم که امروزه در دسترس هستند، درمان‌های آنها و عوارض جانبی که ممکن است ایجاد کنند، تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.

داروهای آسم معمولاً و به طور کلی به دو گروه تقسیم می شوند: برونکودیلاتورها (گشاد کننده های برونش) و ضد التهاب ها. این داروها با هدف قرار دادن دو علامت اصلی آسم کار می کنند. گروه اول (برونکودیلاتورها) ماهیچه های سفت شده در ریه های شما را هدف قرار می دهند که راه های هوایی شما را تنگ می کنند. این داروها به شل شدن عضلات ریه کمک می کنند. این کار راه های هوایی شما را گشاد می کند و تنفس را برای شما آسان تر می کند. برونکودیلاتورها با اثر سریع برای تسکین فوری علائم آسم استفاده می شوند. برونکودیلاتورهایی با اثرات طولانی نیز وجود دارند که بیشتر در کنترل طولانی مدت علایم آسم، و نه در تسکین فوری حملات تنگی نفس، کاربرد دارند. در ادامه با انواع برونکودیلاتورها آشنا می شویم. عوامل ضد التهابی التهاب در ریه های شما را هدف قرار می دهند. آنها تورم و تحریک ریه را کاهش می دهند که به بهبود تنفس شما کمک می کند. داروهای ضد التهابی در درمان طولانی مدت، و نه در تسکین فوری حملات آسم، برای کمک به جلوگیری از علائم آسم استفاده می شود.

داروهای تسکین دهنده ی سریع (درمان فوری حملات آسم)

همان طور که قبلا گفتیم داروهای آسم معمولا در دوسته ی داروهای تسکین دهنده ی سریع حملات و داروهای طولانی مدت تقسیم می شوند. دسته اول در حملات آسم استفاده می شوند در حالی که داروهای دسته دوم به صورت روزانه و به منظور جلوگیری از بروز حملات آسم استفاده می شوند.

تمام داروهای مورد استفاده در کنترل سریع حملات، گشادکننده ی برونش (برونکودیلاتور) هستند. داروهای تسکین دهنده سریع، درمان نجات (rescue therapy) نیز نامیده می شود. آنها برای تسکین سریع حملات تنگی نفس در آسم استفاده می شوند. خود داروهای این دسته از نظر مکانیسم اثر به دو گروه تقسیم می شوند:

• آگونیست های بتا با اثر کوتاه (SABA)

این داروهای استنشاقی در طول حمله آسم به صورت فوری باعث تسکین تنگی نفس می شوند و این تسکین می‌تواند تا چند ساعت ادامه داشته باشد. آگونیست های بتا کوتاه اثر داروهای انتخابی برای درمان حملات ناشی از ورزش هستند. مهم ترین داروی این دسته که به فرم اسپری استنشاقی موجود است به همراه نام های تجاری معروف آن در بازار دارویی ایران عبارتست از:

• سالبوتامول (سالبوترکس، ونتالکس، ونتولین،آستالین)

عوارض جانبی رایج تر این دارو عبارت است از:

• لرزش
• تحریک پذیری
• سردرد
• ضربان قلب سریع

در موارد نادر و جدی، این داروها ممکن است باعث آریتمی قلبی شوند.

• آنتی کولینرژیک ها با اثر کوتاه (SAMA)

آنتی کولینرژیک ها با اثر کوتاه دسته دیگری از گشادکننده های برونش با اثر سریع هستند که می توانند به تسکین سریع حمله آسم کمک کنند. مهم ترین داروی این دسته که به فرم اسپری استنشاقی موجود است به همراه نام های تجاری معروف آن در بازار دارویی ایران عبارتست از:

• ایپراتروپیوم بروماید (آترووِنت، آتروآلدو، دائولین، ایپراترکس)

عوارض جانبی رایج تر آنتی کولینرژیک ها عبارتند از:

• خون دماغ شدن
• خشکی بینی
• تحریک بینی
• خشکی دهان

عوارض جانبی نادر نیز شامل بدتر شدن آریتمی های قلبی از قبل موجود است.

داروهای طولانی مدت کنترل آسم

داروهای کنترل طولانی مدت  آسم به صورت روزانه مصرف می شوند. آنها برای جلوگیری از علائم آسم به جای درمان حملات ناگهانی آسم استفاده می شوند. برای درمان طولانی مدت، پزشک ممکن است یک داروی ضد التهاب، یک گشادکننده ی برونش یا ترکیبی از این دو را تجویز کند.

داروهای کنترل طولانی مدت آسم به گروه های زیر تقسیم می شوند:

• کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (ICS)

این داروهای ضد التهابی قوی ترین و رایج ترین داروهای طولانی مدت آسم هستند. نمونه هایی از این داروها با نام های تجاری معروف در بازار دارویی ایران که همه به فرم اسپری استنشاقی هستند عبارتند از:

• بکلومتازون (بکلکس، بکلوترکس، کلنیل، فوشال)
• بودزوناید (پالمیکورت، بودکورت، بودنا، فرنولین)
• فلوتیکازون (کاتوسین، فلوهیل، فلیکسوتاید)
• مومتازون (آسمانکس)

عوارض جانبی رایج تر کورتیکواستروئیدهای استنشاقی عبارتند از:

• برفک دهان
• تحریک گلو
• خونریزی بینی
• سردرد
• سوزش بینی

عوارض جانبی نادر اما جدی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات بینایی
• افزایش فشار چشم
• کاهش رشد در کودکان

• کورتیکواستروئیدهای خوراکی

کورتیکواستروئیدها اگر به صورت خوراکی استفاده شوند داروهای سیستمیک به شمار می روند؛ به این معنی که کل بدن شما را تحت تاثیر قرار می دهند. آنها می توانند برای درمان علائم شدید آسم استفاده شوند. این داروها ضد التهاب هستند و با تسکین تورم و التهاب در مجاری هوایی شما عمل می کنند.

نمونه هایی از این داروها عبارتند از:

• پردنیزون
• بتامتازون
• دگزامتازون
• هیدروکورتیزون

عوارض جانبی رایج تر این داروها عبارتند از:

• افزایش وزن
• سطح قند خون بالا
• مشکل خواب
• کند کردن روند بهبود زخم

استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها می تواند عوارض جانبی ایجاد کند که ممکن است جدی باشد. بنابراین، این داروها فقط باید برای درمان کوتاه مدت استفاده شوند. نمونه هایی از عوارض جانبی جدی عبارتند از:

• زخم معده
• پوکی استخوان
• عدم تحمل گلوکز

• آگونیست های بتا با اثر طولانی (LABA)

آگونیست‌های بتا ی طولانی-اثر، گشادکننده‌های برونش هستند که اثرات آن ها به مدت طولانی تری باقی می ماند. آنها برای کمک به پیشگیری از حملات آسم استفاده می شوند و معمولاً دو بار در روز به صورت استنشاقی مصرف می شوند. آنها همیشه همراه با یک کورتیکواستروئید قابل استنشاق استفاده می شوند. اثر این داروها سریع شروع می شود و می تواند تا 12 ساعت این اثرات باقی بماند.

نمونه هایی از این داروها عبارتند از:

• فورموترول
• سالمترول

عوارض جانبی رایج این داروها شامل سردرد و درد عضلانی است. عوارض جانبی نادر اما جدی می تواند شامل اسپاسم گلو باشد.

• داروهای استنشاقی ترکیبی

داروهای استنشاقی ترکیبی از داروهای رایج برای آسم هستند. آنها شامل ترکیبی از یک کورتیکواستروئید و یک آگونیست بتای طولانی-اثر(LABA) هستند. دو تا از رایج ترینِ این ترکیبات موجود با نام های تجاری معروف در بازار دارویی ایران عبارتند از:

• بودزوناید و فورموترول (سیمبی کورت، پولموتون، بودفورم،رُوِکورت)
• فلوتیکازون و سالمترول (سرتاید، سروفلو، ایرپاف، کاتوسین پلاس، فلوسالمکس)

عوارض جانبی رایج این داروها شامل سردرد و عفونت گلو است. عوارض جانبی نادر اما جدی می تواند شامل آریتمی قلبی و افزایش فشار خون باشد.

• اصلاح کننده های لوکوترین

تعدیل کننده های لوکوترین جزو داروهای ضد التهابی در نظر گرفته می شوند، اما عملکرد آنها متفاوت از کورتیکواستروئیدها است. آنها به شکل قرص هستند و با مسدود کردن عملکرد لکوترین ها عمل می کنند. لوکوترین ها موادی در ریه های شما هستند که باعث انقباض مجاری هوا می شوند. آنها همچنین باعث می شوند ریه های شما مخاط اضافی بسازند.

نمونه هایی از اصلاح کننده های لکوترین با نام های تجاری معروف در بازار دارویی ایران عبارتند از:

• مونته لوکاست (ایروکاست، اکتولوکاست، سینگولر)
• زفیرلوکاست (آکولات، ایرلاکس)

عوارض جانبی رایج این داروها شامل سردرد، درد معده و درد عضلانی است. عوارض جانبی جدی تر می تواند شامل آسیب کبدی، اختلالات خونی و تشنج باشد. به طور خاص مونته لوکاست همچنین می تواند خطر تغییرات رفتاری و خلقی، مانند افکار و اعمال خودکشی را افزایش دهد.

• متیل گزانتین ها

متیل گزانتین ها برونش گشادکننده هایی هستند که تصور می شود برخی از آن ها اثرات ضد التهابی نیز دارند. این داروها به صورت شربت و قرص عرضه می شوند. یکی از نمونه های متیل گزانتین ها، داروی تئوفیلین است.

این داروها به ندرت تجویز می شوند. این به این دلیل است که آنها نیاز به نظارت دقیق دارند تا مطمئن شد که مقدار دارو در بدن شما در محدوده باریکی باقی می ماند. اگر این مقدار بالاتر از این محدوده باشد، شما را در معرض خطر عوارض جانبی جدی مانند آریتمی قلبی و تشنج قرار می دهد.

عوارض جانبی رایج تر این داروها عبارتند از:

• سردرد
• مشکل خواب
• حالت تهوع
• استفراغ

• تعدیل کننده های ایمنی

تعدیل کننده های ایمنی جزو داروهای بیولوژیک هستند. این داروها بر سیستم ایمنی شما تأثیر می گذارند و موادی را که باعث حملات آسم می شوند مسدود می کنند. این داروها معمولاً فقط برای افرادی تجویز می شوند که نمی توانند علائم آسم خود را با انواع دیگر داروهای آسم کنترل کنند. یکی از این داروها که در بازار دارویی ایران نیز موجود است عبارتست از:

• اومالیزوماب (زرافیل، زولیر)

این داروها می توانند عوارض جانبی مختلفی ایجاد کنند، اما موارد رایج عبارتند از:

• سردرد
• خستگی
• واکنش های محل تزریق (قرمزی، درد و تورم در محل تزریق)
• درد عضلات و مفاصل
• عفونت ها

عوارض جانبی جدی تر اما نادر می تواند شامل موارد زیر باشد:

• واکنش های حساسیت مفرط، که می تواند شامل آنافیلاکسی باشد
• برونکواسپاسم
• حمله قلبی
• سکته

سخن پایانی در مورد آسم

گزینه های دارویی زیادی برای درمان آسم شما وجود دارد. نوع دارویی که مصرف می کنید و نحوه مصرف آن به عواملی مانند سن، شدت علائم، محرک ها و شیوه زندگی شما بستگی دارد.

به طور منظم در مورد علائم خود و نحوه تأثیر هر دارو برای شما با پزشک خود صحبت کنید. پزشک می تواند به شما کمک کند تا برنامه درمانی خود را به درستی تنظیم کنید.

داروهای موثر در درمان بیماری انسداد ریوی مزمن (COPD)

چندین دارو وجود دارند که در افراد مبتلا به بیماری انسداد ریوی مزمن یا همان COPD کمک می کنند تا التهاب را کاهش دهند و راه های هوایی را باز کنند. باید با پزشک مشورت کنید تا مشخص شود چه چیزی برای شما بهتر است.

بیماری مزمن انسدادی ریه گروهی از بیماری های پیشرونده ریه است که تنفس را دشوار می کند. COPD می تواند شامل آمفیزم و برونشیت مزمن باشد.

داروهای موثر در درمان آسم

اگر COPD دارید، ممکن است علائم تان شامل موارد زیر باشد:

• مشکل در تنفس
• سرفه
• خس خس سینه
• احساس سفتی در سینه

طبق گفته سیستم خدمات بهداشت ملی بریتانیا (NHS)، تقریباً از هر 10 مورد COPD، 9  مورد ناشی از سیگار کشیدن است.

در حال حاضر هیچ درمانی برای COPD وجود ندارد و آسیب به ریه ها و راه های هوایی دائمی است. با این حال، چندین دارو می توانند به کاهش التهاب و باز کردن راه های هوایی کمک کنند تا به فرد در تنفس راحت تر با COPD کمک کنند:

• گشادکننده های برونش با اثر کوتاه

برونکودیلاتورها یا همان گشاد کننده های برونش به باز کردن راه های هوایی کمک می کنند تا تنفس راحت تر شود. پزشک ممکن است برای شرایط اورژانسی یا برای تسکین سریع در صورت نیاز، برونش های کوتاه اثر را تجویز کند. این داروها را با استفاده از اسپری استنشاقی یا نبولایزر مصرف می شوند.

برخی از گشادکننده‌های برونش کوتاه اثر مانند سالبوتامول برای استفاده در شرایط اضطراری به عنوان تسکین فوری تنگی نفس استفاده می شوند. در حالی که بعضی دیگر مانند ایپراتروپیوم بروماید و اسپری ترکیبی سالبوتامول با ایپراتروپیوم (Combivent Respimat)  به صورت روزانه مصرف می شوند.

برونکودیلاتورهای کوتاه اثر ممکن است برخی عوارض جانبی ایجاد کنند، مانند:

• لرزش (لرزش)
• سردرد
• تپش قلب

این اثرات باید به مرور زمان از بین بروند. اگر عارضه قلبی دارید، قبل از مصرف برونکودیلاتور کوتاه اثر به پزشک اطلاع دهید.

• کورتیکواستروئیدها

در بیماریCOPD، راه های هوایی می تواند ملتهب شده باشد و تورم و تحریک آنها رخ دهد. التهاب مجاری هوایی، تنفس را سخت تر می کند. کورتیکواستروئیدها نوعی دارویی هستند که التهاب را در بدن کاهش می‌دهند و جریان هوا را در ریه‌ها آسان‌تر می‌کنند.

انواع مختلفی از کورتیکواستروئیدها در دسترس هستند. برخی از آنها قابل استنشاق هستند و باید هر روز طبق دستور مصرف شوند. آنها معمولاً همراه با دارو های طولانی اثر برای COPD شدید تجویز می شوند. سایر کورتیکواستروئیدها یا از طریق خوراکی یا تزریقی تجویز می شوند می شوند. راه تجویز خوراکی و تزریقی که جزو اشکال دارویی سیستمیک به حساب می آیند، زمانی که COPD  ناگهان بدتر می شود (که به این حملات exacerbation گفته می شود) به طور موقت استفاده می شوند.

برخی از کورتیکواستروئیدهای رایج که پزشکان اغلب برای COPD تجویز می کنند عبارتند از:

• بکلومتازون (بکلکس، بکلوترکس، کلنیل، فوشال)
• بودزوناید (پالمیکورت، بودکورت، بودنا، فرنولین)
• فلوتیکازون (کاتوسین، فلوهیل، فلیکسوتاید)
• مومتازون (آسمانکس)

کورتیکواستروئیدها ممکن است عوارض جانبی بالقوه ای داشته باشند، مانند:

• سردرد
• گلو درد
• تغییر و ضخیم شدن صدا
• حالت تهوع
• علائم شبیه سرماخوردگی
• برفک دهان

• متیل گزانتین ها

برای برخی از افراد مبتلا به COPD شدید، به نظر نمی‌رسد درمان‌های معمولی مانند گشادکننده‌های برونش و کورتیکواستروئیدها به تنهایی کمک کننده باشند.

هنگامی که این اتفاق می افتد، پزشک ممکن است یک داروی متیل گزانتین به نام تئوفیلین را همراه با یک برونکودیلاتور تجویز کند. همان طور که بالاتر در قسمت درمان های آسم نیز توضیح داده شد، تئوفیلین دارویی ست که ماهیچه های مجاری هوایی را شل می کند.

با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که تئوفیلین دیگر برای COPD به دلیل عوارض جانبی بالقوه آن و نیاز به پایش غلظت دارو در بدن، توصیه نمی شود. از جمله ی عوارض جانبی آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ضربان قلب نامنظم (آریتمی)
• تشنج های تونیک-کلونیک
• سردرد
• حالت تهوع یا استفراغ
• لرزش
• مشکل خواب

• برونکودیلاتورهای طولانی اثر

برونکودیلاتورهای طولانی اثر داروهایی هستند که برای درمان COPD در مدت زمان طولانی تری استفاده می شوند. آنها معمولا یک یا دو بار در روز از طریق به صورت اسپری استنشاقی یا نبولایزر مصرف می شوند. اگر علائم یا تشدید (exacerbation) COPD را مکررا تجربه می کنید، ممکن است پزشک یک برونکودیلاتور طولانی اثر را توصیه کند.

این داروها به تدریج برای کمک به تنفس آسان عمل می کنند، بنابراین آنها برای تسکین فوری و سریع استفاده نمی شوند. به عبارت دیگر آنها برای استفاده در شرایط اضطراری طراحی نشده اند.

دو نوع برونکودیلاتور طولانی اثر وجود دارد:

الف) آگونیست های طولانی اثر بتا  (LABA) که شامل سالمترول  وفورموترول می شود.

ب) آگونیست‌های موسکارینی طولانی‌اثر (LAMA)، که شامل تیوتروپیوم (با نام های تجاریِ اسپیریوا، کی پی-تیوا، استاپیوا، روتیو) است.

عوارض جانبی گشادکننده های برونش طولانی مدت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خشکی دهان
• طعم فلزی در دهان
• لرزش
• سرگیجه
• پتاسیم پایین (هیپوکالمی)
• تاری دید
• ضربان قلب سریع یا نامنظم
• یک واکنش آلرژیک همراه با راش یا تورم

• داروهای ترکیبی

چندین داروی COPD ترکیبی هستند. اینها عمدتاً ترکیبی از دو گشادکننده برونش طولانی اثر و یا ترکیبی از یک کورتیکواستروئید استنشاقی و یک گشادکننده برونش طولانی اثر هستند. اگر در حین ورزش دچار تنگی نفس یا مشکل در تنفس می شوید، انجمن قفسه سینه آمریکا (ATS) قویاً LABA همراه با LAMA را توصیه می کند.

درمان‌های گشادکننده برونش ترکیبی LABA/LAMA که در بازار دارویی ایران موجود است شامل مورد زیر است:

• اومکلیدینیوم/ویلانترول (آنورو الیپتا)

ترکیبات یک کورتیکواستروئید استنشاقی و یک گشادکننده ی برونش طولانی اثر عبارتند از:

• بودزوناید و فورموترول (سیمبی کورت، پولموتون، بودفورم،رُوِکورت)
• فلوتیکازون و سالمترول (سرتاید، سروفلو، ایرپاف، کاتوسین پلاس، فلوسالمکس)

درمان سه گانه، ترکیبی از یک کورتیکواستروئید استنشاقی و دو گشادکننده برونش طولانی اثر، برای کسانی که همچنان تنگی نفس یا مشکل تنفسی دارند و در حال حاضر از درمان ترکیبی LABA و LAMA استفاده می کنند، توصیه می شود. یک بررسی تحقیقاتی در سال 2018 نشان داد که درمان سه گانه باعث کاهش شعله ور شدن و بهبود عملکرد ریه در افراد مبتلا به COPD پیشرفته می شود. یک ترکیب درمانی سه گانه رایج شامل فلوتیکازون / ویلانترول / امکلیدینیوم (Trelegy Ellipta) است.

با توجه به گایدلاین های انجمن قفسه سینه آمریکا (ATS)، اگر بیمار مبتلا به COPD، در سال گذشته تشدید ناگهانی علایم یا همان exacerbation را تجربه نکرده است، پزشک می تواند کورتیکواستروئید استنشاقی را از برنامه درمانی فرد حذف کند.

داروهای موثر در درمان بیماریهای تنفسی

• داروهای نرم کننده ی مخاط

شعله ور شدن COPD می تواند باعث افزایش سطح مخاط در ریه ها شود. داروهای نرم کننده ی مخاط به کاهش مخاط یا رقیق شدن آن کمک می کنند تا فرد بتواند راحت تر آن را با سرفه خارج کند. یک مطالعه در سال 2019 نشان می دهد که این داروها ممکن است به کاهش شعله ور شدن و ناتوانی ناشی از COPD کمک کنند.

یکی از پر مصرف ترینِ این داروها عبارت است از:

• ان استیل سیستئین

عوارض جانبی بالقوه این داروها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• حالت تهوع
• استفراغ
• درد معده

• واکسن ها

با توجه به مرکز کنترل و پیشگیری از بیمارهای واگیر آمریکا (CDC)، مهم است که افراد مبتلا به COPD یک واکسن آنفولانزای سالانه دریافت کنند.

این واکسن ها خطر ابتلا به بیماری را کاهش می دهند و می توانند به شما در جلوگیری از عفونت و سایر عوارض مرتبط با COPD  کمک کنند.

• آنتی بیوتیک ها

درمان منظم با آنتی بیوتیک ها ممکن است به مدیریت COPD کمک کند. یک بررسی تحقیقاتی در سال 2018 نشان داد که درمان مداوم آنتی بیوتیکی به کاهش تشدید COPD کمک می کند. با این حال، تحقیقات نشان داد که استفاده مکرر از آنتی بیوتیک می تواند باعث مقاومت آنتی بیوتیکی شود. همچنین مشخص شد که آزیترومایسین با کاهش شنوایی به عنوان یک عارضه جانبی مرتبط است. مطالعات بیشتری برای تعیین اثرات طولانی مدت مصرف منظم آنتی بیوتیک مورد نیاز است.

سخن پایانی در مورد بیماری انسداد مزمن ریه

انواع مختلف داروها جنبه ها و علائم مختلف COPD را درمان می کنند. پزشک داروهایی را تجویز می کند که به بهترین وجه نیازهای خاص شما را برطرف می کند. برای بهبود بهتر علایم خود می توانید با پزشک یا داروساز در موارد زیر سوال و مشورت کنید:

• هر چند وقت یک بار باید از داروهای COPD خود استفاده کنم؟
• آیا داروهای دیگری که مصرف می کنم، ممکن است با داروهای COPD من تداخل داشته باشد؟
• تا چه مدت باید داروهای COPD خود را مصرف کنم؟
• روش صحیح استفاده از دستگاه تنفسی من چیست؟
• اگر به طور ناگهانی مصرف داروهای COPD را متوقف کنم چه اتفاقی می افتد؟
• علاوه بر مصرف دارو، چه تغییراتی در سبک زندگی باید ایجاد کنم تا به تسکین علائم COPD کمک کنم؟
• در صورت بدتر شدن ناگهانی علائم چه باید بکنم؟
• چگونه می توانم از عوارض جانبی جلوگیری کنم؟

منابع: www.healthline.com ،  www.uptodate.com