فتق بند

به طور کلی فتق، به جابجایی اعضای بدن از جایگاه طبیعی خود گفته می شود. فتق کشاله ران و ناف، به عنوان شایع ترین نوع فتق هایی می باشد. جالب است بدانید که علاوه بر فتق کشاله ران و ناف، فتق روده و همچنین فتق مغزی نیز ممکن است در افراد شایع باشد. فتق های کشاله ران و ناف اصولا به دو دلیل بوجود می آیند: برخی مادرزادی و برخی اکتسابی هستند. علل مادرزادی معمولاً در کودکان در هنگام تولد دیده خواهد شد . نقص ژنتیکی در تشکیل سیر آناتومیکی بیضه ها نیز می تواند زمینه ساز بروز فتق جدار شکم در نوزادان شود. فتق های اکتسابی نیز دلایل مختلفی می توتند داشته باشد. مشکلات ریوی و سرفه های مزمن، مشکلات عضلانی، سیگار، فعالیت سنگین، سابقه جراحی های ناحیه و سیگار ازجمل مواردی می باشند که ممکن است زمینه ساز فتق های اکتسابی در سنین بالا شوند.

فتق می تواند علائم و نشانه های مختلفی داشته باشد که ازجمله آن ها می توان به التهاب صفاق و روده، نامنظم شدن دفع، یبوست و اسهال، درد کشاله های ران، احساس درد همزمان با بلند کردن اجسام سنگین و یا خم شدن به جلو، درد به مدت طولانی همراه با سوزش، احساس فشار و درد در ناحیه شکم یا کشاله ران، خون در مدفوع و همچنین تهوع، استفراغ، ضعف عمومی و سرگیجه اشاره کرد.

فارق از اینکه دلیل ایجاد فتق چیست، افراد باید در اسرع وقت تحت جراحی قرار گیرد. هرچقدر جراح شما ماهرتر باشد و تکنیک جراحی بهتری را بکار ببرد، احتمال عود فتق بعد از جراحی نیز کمتر خواهد بود.

استفاده از فتق بند پس از عمل جراحی، تأثیر زیادی دارد و به بیمار کمک می کند تا محل جراحی شده و محل عود شده ثابت نگه داشته شود و در نتیجه و زودتر بهبود بابد. استفاده از فتق بند باید تحت نظر پزشک انجام شود. اگر دارای فتق کشاله ران هستید و تا عمل جراحی، زمان زیادی دارید، می توانید از فتق بند نیز استفاده کنید. ولی باید اطلاع داشته باشید که فتق بندها نقش درمانی ندارند و فقط می تواند عود را ثابت نگه داند. اگر بدون مشورت با پزشک از فتق بند برای مدت طولانی استفاده شود، ممکن است به دلیل چسبندگی لایه های فتق، عمل جراحی شما دشوارتر شود. پس تحت هیچ شرایطی بدون مشورت با پزشک اقدام به استفاده از فنق بند نکنید.