مچ بند

استفاده زیاد و نامناسب از مچ دست و به دلیل اعمال فشار و کشش مکرر و مستمر بر آن رایج‌ترین دلیل آسیب دیدن مچ دست می باشد. این آسیب دیدگی‌ها به طور معمول در یک گروه قرار می‌گیرند و آن‌ را با نام اصطلاح صدمه‌های کشیدگی مکرر می شناسند که عارضه‌هایی مثل سندرم تونل کارپال و التهاب تاندون و عضله را در بر میگیرد. شکستگی استخوان‌های ناوی و همیت (چنگکی) در مچ دست، یعنی دو استخوان کارپ، نیمه دررفتگی و شکستگی قسمت انتهایی استخوان زند زبرین از دیگر آسیب دیدگی‌های متداول به حساب می‌آیند. که به طور معمول برای درمان آن لازم است مچ دست چند هفته‌ای در گچ باشد و پس از آن با مچ بند طبی بی‌حرکت نگه داری شود. نوع مچ بند مناسب برای هر بیمار به ساختار آسیب دیده، شدت صدمه، حرکت‌های مجاز و فعالیت‌ ضروری هنگام بستن مچ بند بستگی دارد.

مچ بند طبی چیست؟

مچ بند طبی به این دلیل استفاده می‌شود که مچ را در طول فرایند درمان در حالتی مشخص ثابت نگه دارد. مچ‌بندهای مختلفی در بازار وجود دارد که هر یک از آن‌ها از نظر محافظت و طریقه نگه داشتن مچ دست با دیگری متفاوت است. از اهداف استفاده از مچ بند طبی  دست یا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

محافظت از مچ دست

کاهش فشار روی آسیب دیدگی ایجاد شده

ایجاد محدودیت برای مچ دست

ثابت نگه داشتن مچ در طول فرایند درمان

کاهش درد ناشی از صدمه

افزایش فرایند التیام پس از جراحی یا صدمه دیدن مچ دست

دلایل و مزایای بستن مچ بند طبی

دلایل بسیاری را می‌توان برای استفاده از مچ بند طبی بیاوریم که در ادامه به رایج‌ترین آن‌ها اشاره خواهیم کرد:

مراقبت از مچ دست پس از شکستگی یا آسیب

درمان صدمه‌های کشیدگی مکرر یا rsi

درمان سندرم تونل کارپ

دررفتگی های نیمه

آرتروز مچ دست